Εσύ στ’ αρχοντικά σου σκαλοπάτια
κι εγώ σ’ ένα υπόγειο βαθύ,
εσύ περνάς γλυκά κι ωραία χρόνια
κι εγώ με το μαράζι στην ψυχή,
εσύ περνάς γλυκά κι ωραία χρόνια
κι εγώ με το μαράζι στην ψυχή.
Η μοίρα η σκληρή πως τα `χει φέρει
εγώ να `χω καρδιά κι εσύ μαχαίρι,
εγώ να `χω καρδιά κι εσύ μαχαίρι,
κι απ’ το δικό σου χέρι να κοπώ.
Απ’ τα ψηλά κι ωραία σου παλάτια
θα φτάσεις στο υπόγειο αυτό,
υπάρχουν μόνο λίγα σκαλοπάτια
κι αν πέσεις, τα κυλάς σ’ ένα λεπτό,
υπάρχουν μόνο λίγα σκαλοπάτια
κι αν πέσεις, τα κυλάς σ’ ένα λεπτό.
Η μοίρα η σκληρή πως τα `χει φέρει
εγώ να `χω καρδιά κι εσύ μαχαίρι,
εγώ να `χω καρδιά κι εσύ μαχαίρι,
κι απ’ το δικό σου χέρι να κοπώ.
