Έριξα το βλέμμα μου στη γη
καθώς το ρίχνει ο κεραυνός
κι έφυγα πιο πέρα απ’ τη φυγή
μιας αγάπης που ήμουν ικανός.
Σβήστηκαν τα λόγια κι οι σκοποί
σαν γέφυρα που είχε κοπεί
κι έκρυβε η καρδιά μου αγκαλιά
μια φωτογραφία σου παλιά.
Καρδιά κοιτά να κοπείς ξανά στα δυο
βαθιά σε άβυσσο σιωπής ναυαγώ
γιατί σβήνουν όλα εκεί που δεν με πας
γιατί δεν σου ‘μαθε κανείς ν’ αγαπάς.
Έχω τα παράθυρα κλειστά
σε τόσα θαύματα μπροστά
πάω όπου με πάει ο ουρανός
ένας στόχος μάταια πιθανός.
Γράφω τ’ όνομα σου σε χαρτιά
μ’ αυτό με καίει σαν τη φωτιά
γέμισε ο ορίζοντας καπνούς
που να πάει και πώς να φύγει ο νους.
