Εδώ στις πέτρινες κορφές που τρώει τ `αγιαζι
Με το χιονιά πίνω ρακί κάνω τσιγάρο
Τις νύχτες με τα ξωτικά πιάνω κουβέντα
Με ξεμπροστιάζει ο λογισμός που καμουφλάρω
Δεν είναι ο ήλιος που ξεχνάει να μας φωτίσει
Είναι που κρύφτηκε η ζωή σε μαύρο άγιο
Σβηστό καντήλι σφραγισμένο εικονοστάσι
Φωτογραφίες κι όνειρα μέσα στο κάδρο
Πονώ μα δεν ακούγομαι….
σωπαίνω και βροντάει
ποιος δαίμονας και ποιος θεός την πόρτα μου κτυπάει
Ότι σωθεί , θα είναι μισό τι να φυλάξω
Στην άγια τράπεζα φθαρμένο κατασάρκια
Εδώ σταμάτησε ο καιρός να λογαριάζει
Και η ζωή λουφάζει σε χειμέρια νάρκη
Δεν είναι η λάσπη της άυλης μα της ψυχής μας
Δεν την ξεπλένεις με νερό μόνο με δάκρυ
Σε ποιον να πω μονάχος τραγουδάω
Στο μετερίζι μου αυτού που να βρει άκρη
Πονώ μα δεν ακούγομαι….
σωπαίνω και βροντάει
ποιος δαίμονας και ποιος θεός την πόρτα μου κτυπάει
