Από παιδί πλανιόμουνα
στο τίποτα κι αργούσα
και μία θάλασσα να βρω,
μάνα μου, δεν μπορούσα,
μάνα μου, δεν μπορούσα.
Ένα καράβι η ζωή με το Θεό κουρσάρο,
εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.
Από παιδί κρατιόμουνα
στην άκρη της αβύσσου,
να μην ξεπέσω στο κενό
μου ‘λεγε η φωνή σου,
μου ‘λεγε η φωνή σου.
Ένα καράβι η ζωή με το Θεό κουρσάρο,
εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.
Εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.
