Έρωτας, ακάλεστος σ’ αυτό το σπίτι
έρχεται και φέρνει πάντα τόση λύπη.
Τι χτυπάει, για να ανοίξω σαν πληγή;
Κλείνω πόρτες κι ασφαλίζω,
μέσα μου όμως σ’ αντικρίζω
πως να μη νιώθω φόβο;
Όσες άμυνες κι αν έχω,
όσο μακριά κι αν φεύγω,
πως βρίσκεις πάλι στόχο;
Βρίσκεις πάλι στόχο.
Κατευθείαν καρδιά.
Έρωτας, ο τελευταίος επισκέπτης
λήστεψε και φεύγει, άξιος δραπέτης.
Μια τη γη τη σταματά, μια την κινεί.
