Κάθε μέρα παράπονο είν’ η ζωή μου,
κάθε νύχτα η πίκρα μου και πιο βαριά.
Μέρες ατέλειωτες στη φυλακή μου
να μιλάω σε κανένανε και πουθενά.
Μια ζωή για άλλους θυσίασα,
για χιλιάδες στιγμές μοναξιάς.
Πιο πολύ στην τρέλα πλησίασα,
και για μένα ούτε εσύ δεν ρωτάς.
Κάθε μέρα παράπονο είν’ η ζωή μου,
κάθε νύχτα η πίκρα μου και πιο βαριά.
Κάθε μέρα η σκέψη μου διέξοδο ψάχνει,
κάθε νύχτα ο δρόμος μου πάει στο μηδέν.
Μ’ έχουν φορτώσει των άλλων τα λάθη,
μ’ έχουν κλείσει με “πρέπει” και άπειρα “δεν”.
Μια ζωή για άλλους θυσίασα,
για χιλιάδες στιγμές μοναξιάς.
Πιο πολύ στην τρέλα πλησίασα,
και για μένα ούτε εσύ δεν ρωτάς.
Κάθε μέρα παράπονο είν’ η ζωή μου,
κάθε νύχτα η πίκρα μου και πιο βαριά.
