Κάθε πρωί που ξαναρχίζει
μας έχει πάρει την καρδιά μας
στις φάμπρικες μια ιστορία
ζυμώνεται στα δάκρυα μας.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
Μες στα γιαπιά και μες στη σκόνη
στις αγορές και στα σφαγεία
κι απ’ το στρατό γραμμή τιμόνι
και στα παλιά μηχανουργεία.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
