Νύχτα που μπάζει και με δικάζει
περνάω κι απόψε που σε ζητώ,
μ’ αυτούς που φταίνε κι “ήμαρτον” λένε,
τσιγάρο κάνω πικρό.
Κατηγορώ καρδιά και μυαλό,
για ότι σου ‘κανα και πια δεν είσαι εδώ,
κατηγορώ τον εαυτό μου,
σαν τον χειρότερο εχθρό μου.
Ώρες που λιώνουν και μ’ εξοντώνουν,
για μια συγγνώμη τώρα πια ζω,
κελιά οι τύψεις κι αν δε γυρίσεις,
ισόβια θα μπω.
Κατηγορώ καρδιά και μυαλό,
για ότι σου ‘κανα και πια δεν είσαι εδώ,
κατηγορώ τον εαυτό μου,
σαν τον χειρότερο εχθρό μου.
