Απόψε η νύχτα μου θυμίζει,
Η σκέψη σου να με δακρύζει,
Και να με πνίγει σαν θηλιά η μοναξιά.
Απόψε θέλω να ξεσπάσω,
Και δαίμονες να ξεπεράσω,
Μα η καρδιά μου εκεί που πόνεσε γυρνά.
‘Έναν χρόνο μετά, μια αγάπη παλιά,
Σ’ αντικρίζω και πάλι, πάλι μπροστά μου,
‘Έναν χρόνο μετά, η ζωή μου κομμάτια και σκόνη.
Πόσο μου λείπεις, δεν φοβάμαι να στο πω,
Γιατί δεν ντρέπομαι που ακόμα σ’ αγαπώ,
Πόσο μου λείπεις, δεν φοβάμαι να στο πω,
Γιατί δεν ντρέπομαι που ακόμα σ’ αγαπώ.
Θαρρείς και απόψε όλα φταίνε,
Και όλα για σένα να μου λένε,
Στης απουσίας σου πλανιέμαι τα στενά.
Απόψε η νύχτα μου θυμίζει,
Η σκέψη σου να με δακρύζει,
Και με καημό ως την αυγή,
Να με κερνά.
