Εγώ μιλώ για σένα
Και συ με πολεμάς
Πια τα δικά μου γίνανε ξένα
Τους όρκους σου ξεχνάς
Ξυπνάω πριν χαράξει
Κρατάς το κλειδί πόθοι κρυφοί.
Της ψυχής τους δρόμους
Τους άνοιξα πλατιά
Το δάκρυ που σε λύγισε το κράτησα κρυφά
Μα εσύ συνέχεια φεύγεις
Και εγώ εδώ
Χωρίς καρδιά πώς να ζήσω
Άρωμα γιασεμί νοσταλγώ.
Εγώ που ζω για σένα
Και εσύ με προσπερνάς
Τώρα σωπάσαν οι μέρες όλες
Μακριά μου πια γυρνάς
Παράπονο μεγάλο
Και ένα πικρό γιατί ζωή μισή.
Της ψυχής τους δρόμους
Τους άνοιξα πλατιά
Το δάκρυ που σε λύγισε το κράτησα κρυφά
Μα εσύ συνέχεια φεύγεις
Και εγώ εδώ
Χωρίς καρδιά πώς να ζήσω
Άρωμα γιασεμί νοσταλγώ.
