Ξημέρωσε κι αρχίσανε τα ίδια και τα ίδια
Κανείς δε λογαριάζει της καρδιάς μου τα παιχνίδια
Στο σπίτι στη δουλειά και απ’ τη δουλειά ξανά στο σπίτι
Ζηλεύω τη χαρά σου μαγεμένε μου αλήτη
Κι άλλη μια συνηθισμένη μέρα
Τον ίδιο ανασαίνουμε αέρα
Ας ήταν η ζωή στροφή να κάνει
Θα φόραγα τον έρωτα φουστάνι
Την πόρτα μου θα σπάσω και στην τύχη θα πηγαίνω
Αυτό που μου συμβαίνει μόνο εγώ καταλαβαίνω
Τον ήλιο θα ‘χω στα μαλλιά και σένα στη καρδιά μου
Και μόνη μου αποσκευή στη τσάντα τα όνειρά μου.
