Σκέπασ’ η νύχτα το πρωί
τη μοναξιά μου να μην δει
την ερημιά μου σου φέρνω
δίπλα σου γέρνω και προσκυνώ.
Κι αν σ’ αγαπώ δε σ’ ορίζω
δάκρυα ποτίζω τον ουρανό.
Που ταξιδεύεις και γελάς
πες μου γιατί δε μ’ αγαπάς
μ’ άστρα κεντώ τα μαλλιά σου
μα την καρδιά σου δεν την κρατώ.
Κι αν σ’ αγαπώ δε σ’ ορίζω
μήτε κι ελπίζω να γιατρευτώ.
Βάζω το χέρι στην καρδιά
και σου ζητώ παρηγοριά
η ερημιά που με πνίγει
μέσα μου σμίγει το στεναγμό.
Κι αν σ’ αγαπώ δε σ’ ορίζω
και τριγυρίζω δίχως σκοπό.
