Να ‘ναι χειμώνας. Κυριακή μεσημέρι
εσύ να μ’ αγαπάς κι έξω να βρέχει
να βγάζουν οι σταγόνες μουσική
κι ένα ποτάμι μέσα μας να τρέχει
Κι εγώ να λιώνω σαν τ’ αλάτι στο νερό
να σπάω σαν τον βράχο μες στο κύμα
να θέλω να σε πιω κι ας μην μπορώ
να σταματήσω τώρα τον καιρό
να λιώνω σαν τ’ αλάτι στο νερό
γιατί το να σ’ αγγίξω θα `ναι κρίμα
Να `ναι χειμώνας. Κυριακή στον Πειραιά
και να σου λέω παραμύθια για καράβια
να λέω ψέματα πως φεύγω μακριά
χωρίς να αφήσω πίσω μου σημάδια
