Νύχτωσα κι απόψε στ’ όνειρο σου
κι έγινε ο καημός μου μια πληγή.
Μ’ έλιωσε αυτός ο χωρισμός σου
να σε περιμένω μια ζωή.
Κι εγώ που σ’ έκανα
θρησκεία και εικόνα μου
και σε προσμένω
στης ζωής μου το χειμώνα μου,
ξεχνάει ο νους μου
μα η καρδιά μου πίσω σου έρχεται
κι εσύ δεν έρχεσαι.
Ρώτησε της νύχτας τα αστέρια
να σου πούνε πόσο σ’ αγαπώ.
Έγιναν πουλιά τα δυο μου χέρια
και μαζί τους σε αναζητώ.
Κι εγώ που σ’ έκανα
θρησκεία και εικόνα μου
και σε προσμένω
στης ζωής μου το χειμώνα μου,
ξεχνάει ο νους μου
μα η καρδιά μου πίσω σου έρχεται
κι εσύ δεν έρχεσαι.
