Εσύ γελάς τις δύσκολες στιγμές μου
και φεύγεις μακριά δεν αντέχεις τέτοια μου λες
και προσπαθώ να κλείσω τις πληγές μου
που μ’ άνοιξες εσύ κατά λάθος δήθεν δεν φταις
Και το ξημέρωμα με βρίσκει να πονώ
και να παραμιλώ
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα ότι θα ’ρθεις
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
Εκεί που πας τα βράδια και περνάς
το ξέρω εγώ καλά σαν και μένα άλλος κανείς
δεν σ’ αγαπά και μη ξεγελαστείς
το τρένο της ζωής έχεις θέσεις μόνο για μας
Και το ξημέρωμα πάλι σε σκέφτηκα
και σ’ ονειρεύτηκα
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα ότι θα ’ρθεις
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
