Κι όμως την πίστευα και πλάι μου την είχα,
γιατί την αγαπούσα, γιατί την αγαπούσα
κι αλλιώς να κάνω δεν μπορούσα.
Όσες χαρές μου έδινε,
τις λίγες ώρες που βρισκόμουνα κοντά της,
τόσα φαρμάκια έπινα,
όταν μου έλειπε,
γιατί το ήξερα καλά,
πως μοιραζόμουν τα φιλιά της.
Κι όμως την πίστευα και πλάι μου την είχα,
γιατί την αγαπούσα, γιατί την αγαπούσα
κι αλλιώς να κάνω δεν μπορούσα.
Τώρα σχεδόν με ξέχασε
και η καρδιά της όπως πριν δε με ζητάει,
την είδα χθες στο δρόμο μου,
μα δε μου γέλασε,
ίσως να νιώθει μια ντροπή,
μα η καρδιά μου την πονάει.
Γιατί την πίστευα και πλάι μου την είχα,
γιατί την αγαπούσα, γιατί την αγαπούσα
κι αλλιώς να κάνω δεν μπορούσα.
Γιατί την πίστευα και πλάι μου την είχα,
γιατί την αγαπούσα, γιατί την αγαπούσα
κι αλλιώς να κάνω δεν μπορούσα
