Δε φτάνουνε τα γράμματα να κάνουν διευκρίνιση
Ιδέες και οράματα να δώσουν την εξήγηση
Μια λέξη εκατομμύρια εικόνες στο κεφάλι σου
το νόημα της λάδι κι αλυσίδα στο πετάλι σου
Δίχως εκείνη οι σκέψεις σου δεν έχουνε εκτίμηση
Τα χέρια και τα πόδια σου δεν πράττουνε μια κίνηση
Η κρίση σου αβούλητη κι ο λογισμός παράλυτος
Και η συνείδηση σου είναι δεσμός και κόμπος άλυτος
Οι μάχες στην αλάνα της με αίματα βαφτήκανε
Και όλοι οι προστάτες της ήρωες βαφτιστήκανε
Οι μαύροι αποστάτες της προδότες και δωσίλογοι
Δικοί τους οι μεγάλοι και πιο κερδοφόροι σύλλογοι
Για κείνη πάντα οι άνθρωποι παλεύουν να νικήσουνε
Γι’ αυτήν την τελευταία τους πνοή θα την αφήσουνε
Σε βράχους σε βουνά σε δρόμους και σε πεζοδρόμια
Για σένα γεννιούνται και πεθαίνουν τα προνόμια
Στο όνομα σου γιορτές (και προσευχές)
Για τ’ αύριο και το χτες (και ταραχές)
Για σένανε χάνονται τόσες ψυχές (Και άλλες τόσες που’ χουν μείνει μοναχές)
Σε πρόδωσαν τα φλουριά (και η πονηριά)
Και έγινες ανηφοριά (κι ανημποριά)
Μα που θα πάει ,θα σε βρούμε Λευτεριά (και στα δεσμά θα ξαναγίνεις μαχαιριά)
Τραγούδια και ποιήματα για σένανε φωνάζουνε
Στον τοίχο τα συνθήματα που τους εχθρούς σου κράζουνε
Χιλιάδες τα προβλήματα απ ’τη δική σου στέρηση
μέχρι και στον εγκέφαλο προκύπτει καθυστέρηση.
Τα όρια σου αόρατα και πάντα απαράβατα
Τα πόδια σου ξυπόλητα σε μονοπάτια αδιάβατα
Η λογική είναι μάνα σου κι ο λόγος σου πατέρας
Και ήσουν πάντα το θήραμα στου φασισμού το τέρας
