Μια Κυριακή είπα και γω να κάτσω μεσ’ το σπίτι
Και μη βγω ούτε για λίγο έξω
Να κάνω το καλό παιδί να κρύψω τον αλήτη
Και απ’ το μπαλκόνι μου το κόσμο να κάτσω να χαζέψω.
Είδα παιδιά να παίζουνε μπάλα μέσα στους δρόμους
Φωνές, κραυγές κακός χαμός πολλά χαμόγελα.
Παιδιά που δεν γνωρίζουν από σύνορα και νόμους
Να μουν στην ηλικία τους τώρα πόσο θα το θελα,
Είδα τους γέρους να γυρνάνε απο την πρωινή εκκλησία
Και τις γριές να χουν αρχίσει το κουτσομπολιό
Κάποιοι εργάτες Αλβανοί στήναν μια πολυκατοικία
Κι ο ήλιος με τα σύννεφα άρχιζε το χορό
Μπήκα μέσα στο σπίτι γιατί είχε βάλει κρύο
Τα φώτα έσβησα και άναψα το τζάκι
Είδα παλιές φωτογραφίες που είχαμε βγάλει στο σχολείο
Με Σταθάρα με Αντώνη με Φωτιά και με Σταυράκη
Μια Κυριακή είπα και γω να κάτσω μες το σπίτι
Και όλα μου τα προβλήματα εκεί μέσα να τα κλείσω
Μα αν η Κυριακή είναι αυτή δεν μου ανήκει
Και αφήστε με τουλάχιστον στο δρόμο να την ζήσω
Δεν χρωστάω σε κανένα να πληρώνω δεκανίκι
Έχω στόχους και όνειρα πολλά να δημιουργήσω
Μα αν η Κυριακή είναι αυτή δεν μου ανήκει
Και αφήστε τουλάχιστον στο δρόμο να την ζήσω
Έφτιαξα ένα καφέ έκανα και μια τσιγαριά
Έκλεισα την τηλεόραση που μου πρήζει τα αρχίδια
Η ώρα μες το σπίτι μου δεν πέρναγε με τίποτα
Και ο εγκέφαλος μου είχε αρχίσει τα ταξίδια
Έβαλα λίγο μουσική να χαλαρώσω
Ενώ έξω ακουγότανε ο ήχος απ’ τη βροχή
Ένα στυλό και ένα χαρτί στίχους πήρα να χώσω
Μα δεν μου ερχόταν τίποτα βούλιαζα στη σιωπή
Ανοιξά το pc και έβαλα μια ταινία μήπως
κυλήσει λίγο πιο γρήγορα ο χρόνος
Σε μια στιγμή όμως ένιωσα αμηχανία
Τόσες συσκευές τριγύρω μου και νιώθω τόσο μόνος
Φόρεσα τα καλά μου έλυσα το σκυλί
Μου καιρός ήταν κι αυτό μολυτό να το αφήσω
Μια Κυριακή αν είναι ολόκληρη η ζωή μου
Αφήστε με τουλάχιστον στο δρόμο να την ζήσω.
