Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και για χορτάρι ο βράχος,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
στην ξενητιά, μονάχος.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
Μάνα, με γέννησες φτωχό,
φτωχό κι αδικημένο
και πήρα δρόμο μακρινό
κι απ’ τον καημό πεθαίνω.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
Κλαίν’ πολιτείες και χωριά
για τα παιδιά που φύγαν,
κλαίνε και τα ματάκια μου
που μια χαρά δεν είδαν.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
