Κλειστές οι πόρτες, οι πόρτες της ζωής
για τα φτωχά τα νιάτα,
κάνε κουράγιο, κουράγιο όσο μπορείς
και δίπλα μου περπάτα.
Κλειστές οι πόρτες, κλειστοί κι οι δρόμοι
κι έχουμε μείνει στο σταυροδρόμι,
κι η μοίρα κάποτε όταν γυρίσει
θα μας ζητήσει κι αυτή συγγνώμη.
Σβηστά τα φώτα, τα φώτα της χαράς
στη φτωχογειτονιά μας,
μα σαν ανοίξει, ανοίξει ο ουρανός
θ’ ανοίξει κι η καρδιά μας.
Κλειστές οι πόρτες, κλειστοί κι οι δρόμοι
κι έχουμε μείνει στο σταυροδρόμι,
κι η μοίρα κάποτε όταν γυρίσει
θα μας ζητήσει κι αυτή συγγνώμη.
Κλειστές οι πόρτες, κλειστοί κι οι δρόμοι.
