Απόψε είπα πως θα κοιμηθώ νωρίς,
το είχα τάξει, βλέπεις, και στον εαυτό μου.
Τι με περίμενε που να το φανταστώ,
να ακούσω τη φωνή του στο τηλέφωνο.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
μ’ αυτά τα λόγια που μου λέει με τρελαίνει.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
τη φωνή του ακούω και με πεθαίνει.
Απόψε είπα πως θα κοιμηθώ νωρίς,
αυτό το βράδυ είχα πει είναι δικό μου,
μα φαίνεται πως ήταν λόγια της στιγμής
και η αιτία είναι το τηλέφωνο.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
μ’ αυτά τα λόγια που μου λέει με τρελαίνει.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
τη φωνή του ακούω και με πεθαίνει.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
μ’ αυτά τα λόγια που μου λέει με τρελαίνει.
Και κοίτα, κοίτα που θα ξενυχτήσω πάλι,
τη φωνή του ακούω και με πεθαίνει.
