Νύχτα χαράζει
Η γη στενάζει
Χώμα που ξέρει
Πώς ν´ αγκαλιάζει κορμιά που λυγούν
Γέρμα χαράζει
Κόσμος που αλλάζει
Δε με βαστά τ´ αγέρι
Δέντρα, κλαριά ούτε εκείνα βαστούν
Σιγή
Αχ, μαύρη αυγή
Τρώει τη χαρά
Το μαράζι
Τρυπήσαν τα φτερά
Μη με κλαις
Φεύγω δες
Δες, κελαηδώ και τρέμει
Σπάει η φωνή, η στερνή
Του κοκκινολαίμη
