Κομπαρσίτα μμμμμμμ, σενιορίτα.
Στη Βενετία με νοσταλγία
τρέχει ο νους μου κάθε δειλινό.
Μια Βενετσιάνα με μάτια πλάνα
πάντα θυμάμαι και βαθιά πονώ.
Κομπαρσίτα, κομπαρσίτα,
Βενετσιάνα μου γλυκιά,
σενιορίτα, σενιορίτα,
μου ’χεις κάψει την καρδιά.
Κομπαρσίτα, κομπαρσίτα,
Βενετσιάνα μου γλυκιά,
ωωωωωωωωωω
μου ’χεις κάψει την καρδιά,
ωωωωωωωωωω
κομπαρσίτα μου γλυκιά.
Στη Βενετία, νύχτες μαγεία,
μες στα κανάλια γόνδολες κυλούν,
κι όπου και να ’μαι πάντα θυμάμαι
δυο μαύρα μάτια που με καρτερούν.
Κομπαρσίτα, κομπαρσίτα,
Βενετσιάνα μου γλυκιά,
σενιορίτα, σενιορίτα,
μου ’χεις κάψει την καρδιά.
Κομπαρσίτα, κομπαρσίτα,
Βενετσιάνα μου γλυκιά,
ωωωωωωωωωω
μου ’χεις κάψει την καρδιά,
ωωωωωωωωωω
κομπαρσίτα μου γλυκιά,
κομπαρσίτα μου γλυκιά,
κομπαρσίτα μου γλυκιά.
