Κοσμά και Δαμιανού μου κάθισε στο νου
το πως θα σε ξεχάσω
γιατί κι αν φοβηθώ, της νύκτας το βυθό
θα τον ξαναγκαλιάσω
και στο δοξαπατρί, της νύκτας οι γιατροί
αυτοί θα με κοιτάξουν
γιατί κι αν κουραστώ με ποιους να μοιραστώ
τα μάτια που θα στάξουν;
Κοσμά και Δαμιανού του χρόνου του αλλουνού
θα σ’ αγαπάω ακόμα
μαζί σου θα `μαι εκεί και κάθε Κυριακή
θα λιώνουμε στο στρώμα
κρυφά και μυστικά αγάπης δανεικά
σαν ημερομηνίες
που κρύβουν συνταγές για τις παλιές πληγές
και τις θεομηνίες
Ποιος αντέχει να σκορπάει αστραπές
Ποιος έχει καιρό, για δες και πες
Ποιος ξέρει να μ’ ανάψει το κερί
Κι αν ξέρει, ποιος μπορεί
Ποιος αντέχει να μου κάψει τα παλιά
Ποιος έχει καιρό για μια αγκαλιά
Ποιος ξέρει να φιλάει με το φιλί
Ποιος ξέρει πιο πολύ;
