Πώς να μαντέψω πως πρέπει να βαδίσεις
Πώς να σου μάθω πως πρέπει να κοιτάς
Δεν έχω ζήσει στον κόσμο που θα ζήσεις
Δεν περπατούσα εκεί που θα πατάς.
Σ’ αυτά που είδα, σ’ αυτά που έχω περάσει
πολλά τα λάθη και λίγα τα σωστά
Και είσαι του κόσμου, που κάποτε θα φτάσει
από το χρόνο να τρέχει πιο μπροστά
Πως θά’ ναι αλήθεια ο κόσμος ο δικός σου
Η φαντασία δε φτάνει να το δω
Εδώ τελειώνει για μένα το ταξίδι
Ενώ για σένα αρχίζει από δω..
