Η νύχτα είναι βάλσαμο
γι’ αυτούς που δραπετεύουν
Σε σκοτεινές διαδρομές
ξεχνούν το αύριο και το χθες
Για ρούχο έχουν τη βροχή
στα μάτια τους χορεύουν
Πέλαγα, δάση, ακρογιαλιές
και ξένες αγκαλιές
Καθένας με το βράχο του
και με το δαίμονα του
Όλα τα δέχεται η καρδιά
το χάδι και τη μαχαιριά
Έρωτα πύλη της Εδέμ
και γύρε του θανάτου
Αν ξέρεις άλλον ουρανό
ξεκίνα και σ’ ακολουθώ
Τώρα νοιώθω ότι αφήνω
να ν’ δικό μου πιο πολύ
Στις αγάπες χώμα δίνω
και νερό για ένα φιλί
Έρωτα πύλη της Εδέμ
και γύρε του θανάτου
Αν ξέρεις άλλον ουρανό
ξεκίνα και σ’ ακολουθώ
Άμμος τα καλοκαίρια μου
κι η χούφτα σου κλεψύδρα
Το σύννεφο έφερε χιονιά
κι η νύχτα παγωνιά
Τις σιγουριές μου πέταξα
κάποια βραδιά στην Ύδρα
Κι όσα μου πήραν την καρδιά
ρόδα που ανθούν στην αμμουδιά
Τώρα νοιώθω ότι αφήνω
να ν’ δικό μου πιο πολύ
Στις αγάπες χώμα δίνω
και νερό για ένα φιλί
Έρωτα πύλη της Εδέμ
και γύρε του θανάτου
Αν ξέρεις άλλον ουρανό
ξεκίνα και σ’ ακολουθώ
