Κουνελάκι μου στις κούνιες που θα πας
πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς.
Βάλε μες στο κουβαδάκι σου μια πέτρα και για μένα,
βάλε και δυο λουλουδάκια πατημένα.
Κι όταν θα βρεθείς στην υπεραγορά,
μπες μες στο καρότσι κι άπλωσε τα χέρια σου ψηλά
κι ό,τι βρίσκεται στο πάνω πάνω ράφι κράτησέ το
και το βράδυ απ’ το μπαλκόνι πέταξέ το.
Κουνελάκι μου όταν φτάσεις στης γιαγιάς,
πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς.
Μπες μες στην παλιά ντουλάπα, κρύψου πίσω από τα ρούχα,
μύρισε το παιδικό σκοτάδι που `χα.
Κι όταν βρεις τα χίλια χάρτινα κουτιά,
που `χουν μέσα κοιμισμένους υπέρ ήρωες και παπιά,
βρες αυτό που πιο πολύ θα με θυμίζει στη φιγούρα,
ξυσ’ το εξώφυλλο και καν’ του μια μουτζούρα.
Κουνελάκι μου στον ύπνο που θα πας,
πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς.
Κι αν πετύχεις την αράχνη τ’ ουρανού τη μαύρη χήρα,
χάιδεψέ τη μη φοβάται η κακομοίρα.
Κι όταν έρθεις πάλι πίσω το πρωί,
κάτσε λίγο και χουζούρεψε, συγχώρα τη ζωή,
που `χει κάτι βιαστικό, που δεν κοιτάει ποτέ της πίσω
κι όταν θέλεις φώναξέ μου να ξυπνήσω.
