Είσαι τώρα για μένα
ένας ήλιος κρυμμένος,
στο γυμνό το κορμί μου
λερωμένη βροχή.
Μες στα στήθια μου είσαι
μολυσμένος αέρας
κι όπου έρωτα δίνεις
αφαιρείς τη ζωή.
Σ’ αγάπησα, θυσιάστηκα
γελάστηκα, κουράστηκα.
Γεννήθηκα σε λάθος εποχή.
Είσαι τώρα για μένα
ένας δρόμος με λάσπη,
μια εικόνα θαμμένη
στο μυαλό μου βαθιά.
Ένας φάρος σβησμένος
που κανείς δεν τον βλέπει,
ένα σώμα χαμένο
που δεν έχει καρδιά.
