Ποτέ μη μένεις τελικά
εκεί που περισσεύεις
γιατί σαν ξένος γίνεσαι
φιλιά να ζητιανεύεις
Αυτό που πάντα ζήταγες
και έπαιρνες με τη μία
ήρθε η ώρα αγάπη μου
να μπει παρανομία
Στο τέλος όλα μοιάζουνε
ποτέ να μην αρχίσαν
και θαύματα φαντάζουνε
που οι σιωπές τα σβήσαν
Κι αν στην αρχή ο πόλεμος
μας έδινε ζωντάνια
ήταν αγάπη μου όλεθρος
χαμένη περηφάνεια
Εσύ που πάντα έπαιρνες
χωρίς να αποζητήσεις
ήρθε η ώρα αγάπη μου
την πόρτα αυτή να κλείσεις
Στο τέλος όλα μοιάζουνε
ποτέ να μην αρχίσαν
και θαύματα φαντάζουνε
που οι σιωπές τα σβήσαν
