Σε μια σπηλιά ξενύχτησα
Με την καρδιά στο κρύο σου να τρέμει
Φθινόπωρο και τρέμει
Κοιτούσα μαύρη θάλασσα και είπα
Αυτό το γήινο δε μένει
Το σήμερα δε μένει
Σε μια αγκαλιά κρατήθηκα
Ξύπνιος και δεν κοιμήθηκα κι αντίο
Το χάδι σου αντίο
Κοιτούσα μάτια κι έπαιρνα κουράγιο
Χρόνια και όνειρα για δύο
Υπάρχοντα για δύο
Κράτα με, μ’ αγκαλιάζει η σιωπή
Και στις αλήθειες και στα όνειρα είμαι μόνος
Κράτα με μ’ αγκαλιάζει η σιωπή
Κι όσα έζησα τα κράτησε ο χρόνος
Σε μουσικές περπάτησα
Και είδα ό,τι αγάπησα να σπάει
Παράθυρο που σπάει
Έναν πλανόδιο ρώτησα
Αν ξέρει η ζωή μου πού με πάει
Η αγάπη που με πάει
Μου είπε κοίτα μέσα σου
Μην ψάχνεις τη χαρά μέσα στην ύλη
Μην χάνεσαι στην ύλη
Ανέβα σ’ ένα σύννεφο
Να φτάσεις μέχρι τ’ ουρανού την πύλη
Του απόλυτου την πύλη
