Κοντά μου είσαι, μα μοιάζεις ξένος,
στον εαυτό σου μέσα κλεισμένος,
κρίμα.
Κοντά σου είμαι και επιμένω
χωρίς να ξέρω τι περιμένω,
κρίμα.
Νιώθω πως κάτι μας σημαδεύει,
μπήκε στη μέση και μας ληστεύει,
κρίμα.
Κρίμα, θα μας πάρει το κύμα
μια ζωή σε ένα βήμα,
κρίμα, μια ζωή στα χαμένα,
τι δεν ήσουνα για μένα!
Παντού τσιγάρα κι εφημερίδες,
λόγια που κρύβουν μέσα παγίδες,
κρίμα.
Αλλάζεις λόγια και κάνω σκέψεις
πόσο θ’ αντέξω, πόσο θ’ αντέξεις,
κρίμα.
Κι η λογική σου πώς με πληγώνει,
απλά κοιτάζεις ό,τι τελειώνει,
κρίμα.
