Κρίμα, την καρδιά μου, κρίμα
να την έχεις θύμα και ν’ αδιαφορείς,
κρίμα που δε μ’ αγαπάς
και σαν ξένο πια τώρα με κοιτάς.
Κρίμα που δε μ’ αγαπάς.
Τώρα η αγάπη μου, τώρα
σαν καράβι στη μπόρα
με σκισμένα πανιά
ψάχνει της καρδιάς σου το στίγμα
και παλεύει στο κύμα
που το λεν’ απονιά
αχ, κρίμα που δε μ’ αγαπάς.
Κρίμα, τα φτερά μου, κρίμα
έρωτά μου, κρίμα, μου τα τσάκισες,
κρίμα που δε μ’ αγαπάς
και σαν ξένο πια τώρα με κοιτάς.
Κρίμα που δε μ’ αγαπάς.
