Σταγόνα σταγόνα μάζευα νερό
δροσιά για να σου χαρίσω
μα εσύ κάποια μέρα μου ‘πες δεν μπορώ
τη δίψα μου προτιμώ.
Κρίμα να μην ξέρεις ν’ αγαπιέσαι
μια καρδιά χρυσάφι ν’ απαρνιέσαι
κρίμα να μην ξέρεις να σκορπιέσαι στη χαρά
αχ, φουκαρά.
Εγώ σ’ αγαπάω δίχως τελειωμό
κι ας σβήσω από αγάπη
μα εσύ που θα ζήσεις θα ‘χεις τον καημό
που μ’ έστειλες στο χαμό.
