Πάλι δε βλέπεις καθαρά γίναν τα μάτια σου θολά
κι εγώ μονάχη έξω απ’τη πόρτα.
Πάλι μου λες πως είναι αργά κι είναι τα μάτια σου φωτιά
σβήνουν σε λίγο όλα τα φώτα.
Κάποτε θα ρθεις να μου πεις πως δεν αγάπησες ξανά
κρίμα που χάθηκαν τα λόγια.
Πως δε μπορούσες να το δεις και να κοιτάξεις μακρυά,
κρίμα που έσβησαν τα φώτα.
Πάλι δε βλέπεις καθαρά κι ο εαυτός σου σε πετά
μέσα στα ψεύτικα τα δώρα.
Πίσω εγώ κι εσύ μπροστά και καταλήξαμε ξανά
στη πιο ακατάλληλη την ώρα.
