Όταν μου ζήταγες να λέω την ίδια λέξη
στο σ’ αγαπώ μου απάνταγες κι εγώ
κι εσύ μ’ αγάπαγες πρωί μέχρι τις έξι
με μια καρδιά σαν σημαδούρα στον αφρό
Μου είχες τάξει ένα φεγγάρι κι άλλο ένα
κι έναν παράδεισο να σε συναντώ
μα πίσω μου `δωσες χείλη φιλημένα
και λόγια κούφια κι έναν έρωτα μισό
Ξένη, ήσουνα ξένη
κυκλοφορούσες με ταυτότητα πλαστή
μένει να με πεθαίνει
η τόση πίκρα που μου άφησες εσύ
Σ’ ένα σημείωμα σου λόγια ερωτευμένα
βρήκα απ’ τα πέρυσι κι ακόμα το φυλώ
ήτανε εδώ κανα απ’ αυτά που ‘χες στημένα
όπως το βλέμμα σου ζεστό κι απατηλό
Με έχεις μπλέξει σε μια ψεύτικη συνήθεια
απ’ το λαβύρινθο σου τώρα πως θα βγω
κρίμα δεν είναι σαν τα παραμύθια
και έχω χάσει το ραβδί το μαγικό
Ξένη, ήσουνα ξένη
κυκλοφορούσες με ταυτότητα πλαστή
μένει να με πεθαίνει
η τόση πίκρα που μου άφησες εσύ.
