Μ’ ένα φιλί σου άχραντο
στο μυστικό με μύησες,
κι από φτωχό και γήινο,
ουράνιο, πανάχραντο
το σώμα μου εποίησες.
Κρυφή μου αγάπη κυματούσσα,
στο πέλαγός σου να χαθώ,
εφτά φουρτούνες να πνιγώ,
μ’ ένα φιλί σου θα κρατούσα
τρεις μέρες για ν’ αναστηθώ.
Ρίξε φωτιά στην άβυσσο,
να δω, να περπατήσω,
κι απ’ τον Αχέροντα νερό
θα φέρω στον παράδεισο,
να σε γλυκοποτίσω.
Κι έτσι ακόμα σ’ αγαπώ,
κι είσαι ο μύθος μου,
φως απ’ τα μάτια σου κρατώ,
να καίει το στήθος μου.
Κι έτσι ακόμα είσαι εδώ,
κι είσαι η έγνοια μου,
κι αν έφυγες, σε καρτερώ
παραμυθένια μου
