Τη νύχτα εγώ κι εσύ, ανηφόρα μου,
κι από κάτω η Αθήνα με τα μάτια κλειστά,
πάντοτε θα σε θυμάμαι, ανηφόρα μου,
εσύ μονάχα ξέρεις όλα μου τα μυστικά,
από παιδί.
Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
Τώρα ζούμε χωριστά, ανηφόρα μου,
απ’ την Αθήνα σε κοιτάζω με τα μάτια κλειστά,
ίσως να ‘μαι ευτυχισμένη, ανηφόρα μου,
εσένα όμως πάντα σ’ έχω μέσα στην καρδιά,
από παιδί.
Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
Στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
