Θα σε πάω μια βόλτα, μωρό μου,
στο παλιό εφηβικό όνειρό μου,
για ουζάκι στο Μοναστηράκι
και για χάζι στους πλανόδιους στο Γκάζι.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι μαζί,
Κυριακή μεσημέρι κι η Ελλάδα το ξέρει και ζει.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι, γιορτή,
τέτοια χώρα διαλέγει αιώνες η αγάπη και ζει.
Έχει ήλιο κι η Αθήνα χαζεύει,
τέτοια ώρα κανείς δε δουλεύει.
Και μ’ αρέσει να με πιάνεις απ’ τη μέση
και να με κοιτάς χωρίς να λες μια λέξη.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι μαζί,
Κυριακή μεσημέρι κι η Ελλάδα το ξέρει και ζει.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι, γιορτή,
τέτοια χώρα διαλέγει αιώνες η αγάπη και ζει.
Κι όταν πέσει ξανά το βραδάκι
θα φορώ το δικό σου σακάκι,
έχει πιάσει λίγη ψύχρα και μ’ αρέσει.
Τα καλά της η ψυχή μου έχει φορέσει.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι μαζί,
Κυριακή μεσημέρι κι η Ελλάδα το ξέρει και ζει.
Κυριακή μεσημέρι κι εμείς χέρι χέρι, γιορτή,
τέτοια χώρα διαλέγει αιώνες η αγάπη και ζει.
