Λαβωματιά

Φτάνει πια τόση αγάπη
φτάνουν τόσες συμβουλές
θέλουν πια να κάνουν κράτει
της καρδιάς οι προσβολές

Κι αν χτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θα ‘ναι απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά

Φτάνει πια τόση συμπόνια
τόσα λόγια της ψυχής
ν’ ανεβάζω τόσα χρόνια
τ’ όριο της αντοχής

Κι αν χτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
από μένανε θ `ανοίξει
η λαβωματιά

Φθάνουν πια τόσα ξενύχτια
τόσοι άχηστοι καημοί
χόρτασα από παραμύθια
και ξεσπάσαν οι θυμοί

Μόνος θα ‘χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά

Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θα ‘ναι απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά

Μόνος θα ‘χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά