Από μικρό παράθυρο
πήρα τον ήλιο λάφυρο
περπάταγα στη θάλασσα
πόσα παπούτσια χάλασα
κι ακόμα να γυρίσω.
Ματάκια που σας πίκρανα
το δάκρυ σας να γλίτωνα.
Τα μυστικά σου σήκωνα
και σαν το σπόρο πλήθαινα
να ‘χα σαράντα στόματα
και ρίζες μες στα χώματα
για να τα μαρτυρήσω.
