Έστρωνα αγάπη κι αγκαλιά
και δυο φιλιά τις νύχτες για σεντόνι
να ‘ρθεις χωρίς καμιά συγγνώμη
μονάχα να σε δω
είχα τις πόρτες ανοιχτές
όποτε θες να ‘ρθεις να μ’ αγκαλιάσεις
κι εκεί όπως θα με κοιτάξεις
Θεό να ξαναβρώ.
Λάθος μου, με τύφλωνε το πάθος μου
κι αγκάλιαζα το λάθος μου κι εμένα αδικούσα
λάθος μου, εσύ αλλού δινόσουνα
την ώρα που γινόσουνα το μόνο που ζητούσα.
Άναβ’ αγάπη κι εαυτό
μόνο γι’ αυτό το ψέμα που σκορπούσες
καμιά φορά που μου πετούσες
δυο λέξεις για να ζω
άφηνα πόρτες ανοιχτές
κι ότι δε φταις κατέληγα να λέω
πικρό τσιγάρο τελευταίο
για να μην τρελαθώ.
