x

Λέει και ξελέει

Καλλιτέχνης: Παπαδοπούλου Λένα
Άλμπουμ: Εγώ είμαι η Λένα
Συνθέτης: Στεργίου Παναγιώτης
Στιχουργός: Μαραγκουδάκη Σταυρούλα
Είδος μουσικής: Ελληνικό λαικό
Θεματολογία: Σχέση
Έτος Κυκλοφορίας: 1997

Δεν υπάρχουν λόγια να τον περιγράψω,
μια φωτιά θα σβήσω, εκατό θ’ ανάψω,
το πρωί με θέλει, με πουλάει το βράδυ,
και πεθαίνω δίχως χάδι.

Μοιάζει μ’ ένα κέρμα που `χει δύο όψεις,
μια να τον λατρέψεις, μια να μετανιώσεις,
σήμερα αγάπες, αύριο ούτε γράμμα,
μια στο γέλιο, μια στο κλάμα.

Λέει και ξελέει μα τον θέλω
σαν χαρτί με καίει και πεθαίνω,
σαν χαρτί με καίει και πεθαίνω,
λέει και ξελέει μα τον θέλω,
λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
και με κόβει σαν γυαλί,
λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
μα τον θέλω σαν τρελή.

Δεν υπάρχουν λόγια να τον ζωγραφίσω,
μια πληγή θα κλείσει, εκατό θ’ ανοίξω,
το πρωί δικός μου, άφαντος το βράδυ,
και πεθαίνω δίχως χάδι.

Μοιάζει μ’ ένα κέρμα που `χει δύο όψεις,
μια να τον λατρέψεις, μια να μετανιώσεις,
σήμερα αγάπες, αύριο ούτε γράμμα,
μια στο γέλιο, μια στο κλάμα.

Λέει και ξελέει μα τον θέλω
σαν χαρτί με καίει και πεθαίνω,
σαν χαρτί με καίει και πεθαίνω,
λέει και ξελέει μα τον θέλω,
λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
και με κόβει σαν γυαλί,
λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
μα τον θέλω σαν τρελή.

Λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
και με κόβει σαν γυαλί,
λέει και ξελέει, σαν χαρτί με καίει,
μα τον θέλω σαν τρελή.