Λέω να πιάσω και να σιγοτραγουδήσω
ένα σκοπό που μου τραγούδαγες εσύ,
μήπως μπορέσω έτσι πίσω να γυρίσω
στα μέρη εκείνα που πηγαίναμε μαζί.
Ξέρω… η ζωή…, μας είχε στρώσει άλλους δρόμους
και το γνωρίζαμε κι οι δυο απ’ την αρχή,
μα αψηφήσαμε της μοίρας τους γραμμένους νόμους.
Συναντηθήκαμε στη γη κι αυτό αρκεί.
Διαβάζω πάλι μία αφιέρωσή σου
σ’ ένα παλιό βιβλίο κι ίσως θυμηθώ
στο όνειρο να πάρω όσα έζησα μαζί σου,
τα μάτια σαν θα κλείσω για να κοιμηθώ…
Ξέρω… η ζωή…, μας είχε στρώσει άλλους δρόμους
και το γνωρίζαμε κι οι δυο απ’ την αρχή,
μα αψηφήσαμε της μοίρας τους γραμμένους νόμους.
Συναντηθήκαμε στη γη κι αυτό αρκεί.
