Πριν ρωτήσω τη στροφή του δρόμου
στο όνομα ποιου νόμου γίνεσαι φυγάς
Βάφει ο ήλιος με φωτιά τη μέρα
στρίβω στον αέρα και με κυνηγάς
Λες κι ανάποδα γυρίζει ο κόσμος
λες κι ο δυόσμος φύτρωσε στα κύματα
Το κορμί με το κορμί αγιάζει
και το αγιάζι μ’ έφτασε δυο βήματα
Μέρα με τη μέρα πόνος κι ένα φως ρωγμή
Μάτια με τα μάτια καίνε και φωνάζω μη
Εφικτό εσύ κι ανέφικτο μου
πείτε στον καημό μου τον αθάνατο
Ποια είναι εκείνα τα μοιραία λάθη
ποιο αγκάθι λάβωσε τον θάνατο
Πως να ζήσω στα ρηχά ψυχή μου
τέλος η αρχή μου κι αν με βρουν φιλιά
θα τα ρίξω όλα στον καιάδα
κι αναμμένη δάδα θα `χω αγκαλιά
Μάτια με τα μάτια καίνε δε σου το `χω πει
Λέξη λέξη πόσα λέει τούτη η σιωπή
