Τον τόπο που γεννήθηκα
ποτέ μου δεν αρνήθηκα
με λύπες και χαρές
μεγάλες και μικρές
στο χώμα του εθίστηκα
το φίλησα και πείστηκα
να ζω αληθινά
στον ψεύτικο ντουνιά
Αχ
απ’ της αγάπης
το πρώτο κύμα, στο πρώτο βήμα!
έχω το τραγούδι μεσ’ το αίμα
είμαι γέννημα και θρέμμα
Μιάς μεγάλης αγκαλιάς
Πίνω χορεύω
Με δυό κλαρίνα κι ανθίζουν κρίνα
έχω το τραγούδι μεσ’ το αίμα
Και το πράσινο στο βλέμμα
Απ’ το χρώμα της ελιάς
ο τόπος μου σαν άλογο
καλπάζει στο παράλογο
μα έχει λογική
κι ευαίσθητη ψυχή
με μιά παλιά ταυτότητα
από την αρχαιότητα
γνωρίζει τι θα πει
Χαρούμενη ζωή
