Αγρίεψε η θύελλα και φοβηθήκαν τα βουνά
είναι βαριά τα σύννεφα και όλα γύρω σκοτεινά
καρδιά μου λύγισε κι εσύ
μη σπάσεις σα ξερό κλαδί
Ναυάγησε η βάρκα μου το κύμα πήρε τα κουπιά
Και μ’ έριξε η μοίρα μου πάνω σε βράχια κοφτερά
θυμάμαι ‘κείνο το φιλί
Κι ο θάνατος με απειλεί
Αν σ’ είχα τώρα πλάι μου καταραμένη ομορφιά
θα έλεγα στη θάλασσα να πέσει πάνω στη φωτιά
να μη θυμάμαι το φιλί
στη μοναξιά μου τη διπλή
