Στης εξορίας τα βουνά
Μονάχος μου θα ζήσω
Ανθρώπους να μη ξαναδώ
Τους πόνους να κεντήσω
Να προσκυνήσω τις κορφές
Που ξέρουν από χιόνια
Και τις αθέατες σπηλιές
Που δε μετρούνε χρόνια
Θέλω να γύρω ήσυχα
Ο ύπνος να με πάρει
Και σαν παιδί να κοιμηθώ
Αυτό ζητώ σα χάρη
Εδώ μερώνουν οι καημοί
Τα πάθη κι ο θυμός μου
Και χάρισμα σας οι γιορτές
Και τα καλά του κόσμου
