Είσαι τ’ οξυγόνο για να αναπνέω
είσαι ό,τι έχω μέσα μου όμως κλαίω
για όλη αυτή την πίκρα εγώ δε σου φταίω
κι όμως φταίω
Βγες απ’ το μυαλό μου φύγε απ’ τη ματιά μου
η καταστροφή μου ήσουν στην καρδιά μου
τώρα η λογική μου λέει πως πρέπει να ’σαι μακριά μου
Δεν αντέχω να σε νιώθω στο σώμα μου
στο αίμα μου βαθιά στα κύτταρά μου
Ξέρεις να λες μεγάλα λόγια
δε μέτρησες ποτέ τα λάθη
με μάτωσες μα τώρα φύγε
δε χωράει δικαιολογία σε κάτι
μου έλεγες μεγάλα λόγια
καλύτερα για μένα να εξαφανιστείς
αμέσως τώρα
Μου έλεγες μεγάλα λόγια
για σένα ήμουν ένα καπρίτσιο
μα τώρα ήρθε η στιγμή
να δεις ποιος έχει πιο πολύ το δίκιο
σταμάτα τα μεγάλα λόγια
δεν έχω το κουράγιο μέσα μου
άλλο πια να συνεχίσω
Μαζεύω τα κομμάτια που μου έχουν μείνει
όση αξιοπρέπεια έχει απομείνει
δε σου ρίχνω ευθύνες για ό,τι και να γίνει
γράφω τέλος έχω χρέος προχωράω
μπορεί κάπου το άλλο μου μισό να περιμένει
