Ως τα χείλη από μέσα μου η ορμή μου
μα η λάσπη μου ‘χει πνίξει τη φωνή μου
το κορμί μου σαν αδέσποτο σκυλί
τριγυρνάει εδώ κι εκεί.
Ε, τώρα μέρες έχω κάτι να σου πω
μα με πνίγει ένας κόμπος στο λαιμό
μια καλή, καλή στιγμή εδώ δεν έχω γνωρίσει.
Οι τυφλοσούρτες δεν αξίζουν μια πεντάρα
και τα νεύρα μου γίνανε μαντάρα
τα ξημερώματα αγκαζέ με μια Βαρβάρα,
ρίχνω στον τοίχο κουτουλιές.
Απ’ τα πλάγια λόγια έπαθα κακό
όμως κι εσύ είσαι μέσα στο συρμό
χαρακίρι και νυστέρι στο μυαλό
μη με σφάζεις με το γάντι.
