Μη μιλάς για τ’ απόβραδα
που ξανά δε γυρίζουν.
Μη μιλάς για τα όνειρα
που βροχή έχουν γίνει στη γη.
Τα τραγούδια που μου ’λεγες
την καρδιά δεν αγγίζουν.
Η αγάπη παράπονο
τις βραδιές στη δική μου ψυχή.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι μια φορά,
μα τώρα ερημιά.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι μια φορά,
βροχή μετά.
Όλα φεύγουν και μένουν οι σκιές
τις έρημες βραδιές.
Όλα τώρα χαθήκαν μες στο χτες
που αρνήθηκες.
Μη μιλάς για ενθύμια,
δε γυρνώ πάλι πίσω.
Μη μιλάς για παράδεισους
που ποτέ δε με πήγες να δω.
Δεν μπορώ την αγάπη μου
στα συντρίμμια ν’ αφήσω.
Η καρδιά μου κουράστηκε
μια ζωή στο δικό σου καημό.
